DE DAEDALO ET ICĂRÓ Minos, Cretae insulae dominus, iubet Daedălum clarum fabrum et architectum, labyrinthum aedificare. Ubi labyrinthus parātus est, Minos Daedalum et filium eius Icărum in vincula conicit et in loco munito claudit. Daedalus et Icărus insulam relinquere non possunt. Sed Daedalus fugere cupit et magno cum ingenio plumas cum ceră iungit et alas sibi et filio facit. Tum alas brachiis aptant et ad caelum advolant. "Vola mecum - dicit Daedalus filio - si tu nimium ascendes, sol aestuosis radiis alas tuas liquefaciet; si nimium descendes, undae alas madefacient". Sed Icărus verbis Daedali non oboedit, et nimium in caelum ascendit. Sol ceram alarum solvit et puer de caelo in altum praecipitat. Daedalus usque ad Siciliam salvus volat et apud Cocălum tyrannum Sicanorum manet.

DAEDAL I ICRÓ Minos, pan Krety, zleca budowę labiryntu Daedellusowi, znanemu architektowi i architektowi. Kiedy labirynt jest przygotowany, wrzuca Minosa Dedala i jego syna Icusa do więzienia i zamyka go w ufortyfikowanym miejscu. Dedal i Ikar nie mogą opuścić wyspy. Ale Dedal pragnie uciec i z wielką pomysłowością łączy pióra z werniksami i czyni je skrzydłami dla siebie i syna. Następnie dopasowują skrzydła do ramion i wzlatują do nieba. "Lataj ze mną, mówi syn Dedala - jeśli będziesz się za dużo wspinać, słońce roztopi ci skrzydła gorącymi promieniami; jeśli będziesz schodzić za dużo, fale zmoczą twoje skrzydła". Ale Ikar nie słucha słów Dedala i za bardzo wznosi się do nieba. Słońce uwalnia wosk ze skrzydeł, a chłopiec zrzuca go z nieba. Daedalus leci na Sycylię, aby być bezpiecznym, i pozostaje wśród Sycylijczyków, tyrana Cocellusa.