O vitae philosophia dux, o virtutis indagatrix expultrixque vitiorum! Quid non modo nos, sed omnio vita hominum sine te esse potuisset? Tu urbes peperisti, tu dissipatos homines in societatem vitae convocavisti, tu eos inter se primo domiciliis, deinde coniugiis, tum litterarum et vocum communione iunxisti, tu inventrix legum, tu magistra morum et discplinae fuisti. Ad te confugimus, a te opem petimus, tibi nos, ut antea magna ex parte, sic nunc penitus totosque tradimus. Est autem unus dies bene et ex praeceptis tuis actus peccanti inmortalitati anteponendus. Cuius igitur potius opibus utamur quam tuis, quae et vitae tranquillitatem largita es nobis et terrorem mortis sustulisti?

O przewodniku filozofii życia, odkrywco cnót i odpędzaczu wad! Co mogłoby być bez Ciebie, nie tylko nas, ale całe życie ludzi? Stworzyliście miasta, wezwaliście rozproszonych ludzi do społeczności życia, połączyliście ich między sobą najpierw przez siedziby, potem przez małżeństwa, potem przez wspólnotę liter i słów; Uciekamy do Ciebie, prosimy o pomoc, oddajemy Ci, tak jak dawniej w dużej części, a teraz całkowicie i całkowicie. Ale pewnego dnia jest dobrze i zgodnie z waszymi przykazaniami czyn będzie lepszy od tego, który zgrzeszy przeciwko nieśmiertelności. Z czyich więc zasobów powinniśmy korzystać, a nie z waszych, którymi obdarzyliście nas zarówno w spokoju życia, jak iw strachu przed śmiercią?