Publius Cornelius, homo dicax, venustus et urbanus qui in amicitia cum multis erat, convivia divitia saepe edebat. Is homo erat in Circo frequens spectator et cupiebat olim dare cenam in honorem Dioclis, celebris aurigae. Itaque ad cenam invitabat, in villam suam prope mare positam, amicos suos, viros nobiles quibuscum cenare solebat. Omnes convivae ad tempus veniebant. Erat inter convivas quoque quidam poeta Graecus, nomine Simonides, qui carmina sua in Dioclis laudem scripta, recitabat. Omnes convivae ridebant, iocos dicebant, cibis vinisque delectabant. In cena aderant unguenta, coronae, odores et ornatae mensae. Celeber auriga Dioclis libenter de vita sua et de victoriis narrabat. Id convivium ei placebat. Post cenam hospites villam pulchram visitabant, ambulabant in hortis et de variis rebus disputabant. Postero die omnes Neapolim (do Neapolu) et Baias (do Bajów) properabant.

Publiusz Korneliusz, dowcipny, czarujący i wyrafinowany człowiek, który przyjaźnił się z wieloma, często spożywał bogactwa na przyjęciach. Był częstym widzem w cyrku i marzył, aby pewnego dnia uczestniczyć w kolacji na cześć Dioklesa, słynnego woźnicy rydwanów. Zaprosił go więc na obiad, do swego wiejskiego domu położonego nad morzem, swoich przyjaciół i wybitnych ludzi, z którymi zwykł jadać. Wszyscy goście przybyli na czas. Wśród gości był także pewien grecki poeta imieniem Simonides, który recytował swoje wiersze na cześć Dioklesa. Wszyscy goście śmiali się, żartowali, rozkoszowali się jedzeniem i winem. Przy kolacji były obecne perfumy, girlandy i przyprawy, a stoły były udekorowane. Słynny woźnica Dioklesa chętnie opowiadał o swoim życiu i zwycięstwach. Ten bankiet mu się podobał. Po obiedzie goście zwiedzili piękną okolicę, spacerowali po ogrodach i dyskutowali na różne tematy. Następnego dnia wszyscy pospieszyli do Neapolis (do Neapolus) i Baiae (do Bajów)