Ceres, Proserpinam filiam suam quaerens, devenit ad Eleusinum regem, cuius uxor puerum Triptolemum pepererat. Ceres se nutricem lactantem esse simulavit. Regina, nutrice filii sui carens, libenter eam recepit. Dea, alumnum suum immortalem reddere volens, interdiu lacte divino puerum alebat, noctu autem clam in ignem eum demittebat. Itaque puer citius, quam solebant mortales, crescebat, quod parentibus mirum videbatur. Quadam nocte rex nutricem Triptolemum in ignem missuram videns valde expavit. Ceres irata Eleusinum regem exanimavit, at Triptolemo alumno suo aeternum beneficium tribuit. Nam currum draconibus iunctum ei tradidit, quo vehens orbem terrarum frugibus obsevit.

Ceres w poszukiwaniu córki Prozerpiny przybyła do króla Eleusisa, którego żona urodziła chłopca Triptolemusa. Ceres udawała, że ​​jest karmiącą piersią. Królowa, nieobecna niańka syna, z radością ją przyjęła. Bogini chcąc unieśmiertelnić swoje przybrane dziecko, za dnia karmiła je boskim mlekiem, a nocą spuszczał je potajemnie w ogień. I tak chłopiec rósł szybciej niż śmiertelnicy byli przyzwyczajeni, co wydawało się dziwne dla jego rodziców. Pewnej nocy król, widząc, jak pielęgniarka Triptolemusa wrzuca go do ognia, był bardzo przerażony. Ceres gniewnie zabił króla eleuzyjskiego, ale obdarzył jego syna Triptolemusa wieczną łaską. Dał mu bowiem rydwan, który sąsiaduje ze smokami, na którym dźwiga ciężar ziemi i poddaje się plonom ziemi.