Publius Cornelius, civis Romanus, homo venustus, dicax et urbanus est. [2] Itaque cum multis in amicitia est, convivia divitia saepe edit et summa auctoritate apud familiares et clientes suos fruitur. [3] Cupiebat olim Publius Cornelius, equorum certamina amans et in Circo frequens spectator, dare cenam in honorem Dioclis, omnibus in Urbe noti agitatoris celebris. [4] Itaque ad cenam invitavit, in villam suam prope Neapolim positam, amicos suos, viros nobiles, quibuscum cenare solebat. [5] Omnes ad tempus venerunt. [6] Erat inter convivas quoque quidam poeta Graecus, nomine Simonides, vir nec infacetus et satis litteratus. [7] Cena erat elegans et magnifica, sed sine nimia luxuria. [8] Ad mensam pueri eximia forma delecti ab ovo usque ad mala diligenter ministrabant. [9] Aderant unguenta, coronae, odores, mensae, epulis exstruebantur. [10] Omnes convivae ridebant, iocos dicebant, cibis vinisque delectabant et hospitalitatem Publii Cornelii laudabant. [11] Inter epulas, summa cum convivarum delectatione, Simonides carmina sua, in Dioclis laudem scripta, recitabat. [12] Carmina celebrantia placebant aurigae, qui libenter de vita sua et victoriis narrrabat. [13] Post cenam hospites villam visitare poterant et in hortis ambulantes de variis rebus disputabant. [14] Postero die omnes Neapolim et Baias properaverunt.

Korneliusz, obywatel rzymski, czarujący, dowcipny i wyrafinowany człowiek. [2] I tak, gdy wielu ludzi w przyjaźni, biesiady bogactwa, często niosły wielki ciężar wśród członków rodziny i osób pozostających na utrzymaniu ich upadku. [3] Chciał starego kochanka Korneliusza, a przez większość dnia obserwując wydawanie obiadu na cześć Diodes, znanego wszystkim w mieście, które odbyło się agitatoris. [4] W związku z tym zaprosił na obiad w gospodarstwie pod Neapolem swoich przyjaciół, szlachciców, z którymi zwykł jadać. [5] cały czas. [6] Są tacy, którzy jedzą greckiego poetę o imieniu Simonides, który nie jest dowcipem i literatem. [7] obiad był elegancki i okazały, ale bez zbytniego nadmiaru. [8] Wyjątkowa forma stołu, starannie dobrana od jajka po jabłka. [9] były perfumy, girlandy, zapachy, posiłki, rozrywka i exstruebantur. [10] Wszyscy goście śmiejąc się, żartując, mówili jedzenie winiarskie zachwycone zabawą maską P. Corn. [11] Między kursami, a większość gości cieszy się, Simonidesl własne piosenki na cześć praktyki pisarskiej Dioklisa. [12] O celebrantia miłe dla kierowcy, który chętnie opowiada o swoim życiu i swoich zwycięstwach narrrabat. [13] Po obiedzie goście mogli zwiedzić m.in. folwark i ogrody, dyskutować. [14] Następnego dnia wszyscy rzucili się do Neapolu na sesje picia.