Aliquando Phaeton, Solis nepos, vehiculum flammeum avi sui impetravit. Quo vehiculo per caelum vehebatur. Sed terras nimis appropinquavit. Terra flammis eius vehiculi conflagrabatur. Indi, ut populi antiqui credebant, tum nigri facti sunt. Phaeton autem a deo summo, inscientia pueri irato, fulgetro ictus est et in fluvium Padum cecidit. Sorores Phaetontis, dum letum eius deflebant, in populos a deis mutatae sunt. Harum lacrimae in electrum duratae sunt. Eae “Heliades” nominantur. Cycnus autem, rex Liguriae, Phaetontis propinquus, dum eum deflet, in cycnum avem conversus est. Etiam nunc, ut creditur, cycni cantus letum nuntiat.

Czasami Phaëton, niedzielny bratanek pojazdu, błyskający uzyskał dziadka. Gdzie pojazd był przenoszony po niebie. Jednak ląduje zbyt blisko. Jego pojazd conflagrabatur płomienie. Indianie również wierzyli, że ludzie starożytni, podobnie jak czarni, zostali stworzeni. Phacton, który był wysoki, wyczuł brak umiejętności dziecka, błysk został uderzony i wpadł do rzeki Po. Siostry Faeton długo opłakiwały śmierć ludu od bogów. Z tych łez są utwardzone w bursztyn. Wspomina się o tych „Heliadach”. Cyklnus, król Ligurii, Faeton w zasięgu ręki, dopóki płacz w nim, zawrócił w rzece A to łabędź, ptak. Uważa się, że nawet teraz śpiewa mu śmierć łabędzia.