In tabula scholam videmus. Scholae antiquae non sunt magnae. Numerus discipulorum parvus est. Magiter et duo discipuli sedent, libros tenent et recitant. Magister discipulos audit. Ecce terius puer serus venit et magistrum salutat. Magister discipulo non gaudet. Discipuli severa magistri verba audiunt: Ignavis semper ferie sunt. Postea pueri sententias pulchras es libris poetarum cum magistro legunt: Inter arma silent Musae, Per aspera ad astra, Tantum scimus, quantum memoria tenemus. Discipuli cum magistro disputant et magister discipulis sententias explanat. Bonus magister non praeceptis sed exemplis animos puerorum docere debet. Poetarum libri pleni sunt exemplorum.

Na mapie widzimy szkołę. Stare szkoły nie są zbyt dobre. Liczba studentów jest niewielka. Magiter i dwóch uczniów siedzą, trzymają książki i czytają. Nauczyciel słucha uczniów. Oto trzecie dziecko spóźnia się i pozdrawia nauczyciela. Nauczyciel nie jest zadowolony z ucznia. Uczniowie słyszą surowe słowa nauczyciela: Słabi są zawsze bici. Później dzieci wraz z nauczycielką czytały piękne zdania z ksiąg poetów: W ramionach Muz milczą, Przez szorstkość do gwiazd, Wiemy tylko tyle, ile pamiętamy. Uczniowie dyskutują z nauczycielem, a nauczyciel wyjaśnia pomysły uczniów. Dobry nauczyciel musi uczyć umysły dzieci nie przykazaniami, ale przykładem. Księgi poetów są pełne przykładów.