„Olim habitabam in vico angusto. Illo tempore amabam uxorem Terentii coponis, Melissam, pulcherrimum bacciballum. Quae benevolens fuit: fecit assem, semissem habui; quidquid ego habui, in illius sinum demandavi, nec umquam falsus sum. Huius contubernalis in villa de vita decessit. Pervenire ad eam magnopere volebam(scitis autem, in angustiis amici apparent). Iter facio cum hospite nostro,  milite forti tamquam Orcus. Apoculamus nos circa gallicinia, luna lucebat tamquam meridie. Venimus inter monumenta; homo meus ad stelas flexit, sedeo ego cantabundus et stelas numero. Deinde respexi ad comitem, ille exuit se et omnia vestimenta secundum viam posuit. Mihi anima in naso erat, stabam tamquam mortuus. At ille circumminxit vestimenta sua, quae lapidea facta sunt, et subito in lupum mutatus est. Postquam lupus factus erat, ululavit et in silvas fugit. Moriebar timore. Gladium tamen strinxi et in tota via umbras cecidi, donec ad villam amicae meae perveni. Ut larva intravi, paene animam ebullivi, sudor mihi per bifurcum volabat, oculi mortui, vix refectus sum. Melissa videns me clamavit: „Lupus villam intravit et omnia pecora dilaniavit. Sed servus noster lancea collum eius traiecit.” Haec ut audivi, operire oculos non potui, sed luce clara domum fugi, et postquam veni in illum locum, in quo lapidea vestimenta erant facta, nihil inveni nisi sanguinem. Ut vero domum veni, iacebat miles meus in lecto tamquam bos, et collum illius medicus curabat. Is versipellis erat, nec postea cum illo panem gustare potui.”

„Kiedyś mieszkałem w wiosce. W tym czasie miałem żonę Terence'a, Melissa, najpiękniejszego boczku. Żołnierz jako mosiądz. Jesteśmy jak południe. Jesteśmy wśród zabytków; śpiewam do steli, jestem stalą, kołysząc się jak martwy człowiek, i nagle w wille. cieni przyszedłem.Przyszedłem do domu, przyszedłem do żołnierza w łóżku jako krowa i jego szyja do lekarza. To był błąd i nie po to, by spróbować chleba. "