Erant in undecima legiōne duo fortissimi centuriones: Titus Pullo et Lucius Vorēnus. Hi perpetuas inter se controversias habuěrant et virtūte contenděrant. Aliquando Pullo acriter ad munitiōnes pugnans, processit extra muros et in multitudinem hostium irrūpit. Vorēnus hunc secūtus est. Pullo pilum in hostes misit atque unum, qui procurrěrat, traiēcit. Hostes militem saucium scutis texērunt, in Pullōnem irrupērunt. Unum telum, quod iecěrant, transfixit scutum Pullōni et in balteō fixit. Pullo gladium educěre non potuit, hostes eum circumvenērunt. Succurrit inimicus illi Vorēnus et laborantem auxilio adiūvit. Ad hunc statim omnis multitūdo se convertit. Vorēnus, qui gladio unum militem interfecerat, reliquos paulo pepulěrat, acriter pugnāvit sed offendit conciditque. Huic a hostibus circumvento succurrit Pullo. Ambo multos interfecerunt et summa cum laude intra munitiones se receperunt. Ita fortūna in certamine utrumque versāvit. Alter altěri inimicus auxilio salutīque fuěrat.

W jedenastym legionie było dwóch bardzo silnych centurionów: Tytus Pullo i Lucjusz Worenus. Toczyli ze sobą ciągłe spory i walczyli o władzę. W pewnym momencie Pullo, walcząc zaciekle o fortyfikacje, wyszedł poza mury i wpadł na tłumy wroga. Worenus poszedł za nim. Rzucił we wroga kurzym piórem i zabił uciekającego. Wróg osłonił żołnierza tarczami i wdarł się do Pullon. Jedna z broni, którą rzucili, przebiła tarczę Pullona i utknęła mu w pasie. Nie mógł dobyć miecza, wrogowie go otoczyli. Worenus, jego wróg, przyszedł mu z pomocą i pomógł cierpiącemu człowiekowi. Natychmiast cały tłum zwrócił się do niego. Worenus, który jednego żołnierza zabił mieczem, a drugiego nieco obciążył, walczył zaciekle, ale potknął się i upadł. Pullo, otoczony przez swoich wrogów, przybył mu na ratunek. Obaj zabili wielu ludzi i wycofali się z wielkimi honorami w obrębie fortyfikacji. W ten sposób los spotkał ich obu w walce. Jeden wróg był pomocą i zbawieniem dla drugiego.