Polemo Atheniensis, adulescens nequissimus, cum e convivio non post occasum solis, sed post ortum surrexisset domumque rediret, Xenocratis philosophi patentem ianuam vidit. Vino gravis, unguentis delibutus, capite sertis redimito, perlucida veste amictus refertam turba doctorum hominum scholam philosophi intravit. Nec contentus tam deformi introitu consedit etiam, ut clarissimum eloquium et prudentissima praecepta temulentiae lasciviis elevaret. Orta deinde omnium indignatione Xenocrates vultum in eodem habitu continuit omissaque re, quam disserebat, de modestia ac temperantia loqui coepit. Polemo gravitate sermonis resipiscere coactus primum coronam capite detractam proiecit, paulo post brachium intra pallium reduxit, procedente tempore oris convivalis hilaritatem deposuit, ad ultimum totam luxuriam exuit. Itaque saluberrima medicina unius orationis sanatus ex infami ganeone maximus philosophus evasit.

Polemus z Aten, bardzo niegodziwy młodzieniec, gdy opuścił ucztę nie po zachodzie słońca, ale po Kiedy wstał i miał już wracać do domu, filozof Ksenokrates zobaczył, że drzwi się otwierają. Ciężkie wino Zalany maściami, z odkupioną głową, odziany w przezroczyste szaty, stłoczony tłum lekarzy Wstąpił do szkoły filozoficznej. Nie zadowalało go też tak brzydkie wejście Najbardziej wymowną mowę i najroztropniejsze przykazania podniósłby do lubieżności. Potem wstał ku oburzeniu wszystkich, Ksenokrates nadal zachowywał się w ten sam sposób i porzucił sprawę, co Zaczął mówić o skromności i samokontroli. Chciałbym przypomnieć powagę tej rozmowy zmuszony, najpierw zrzucił koronę z głowy, a chwilę później włożył rękę z powrotem pod płaszcz, z biegiem czasu tłumił wesołość ust gości i pozbył się wreszcie całego luksusu. I tak wyleczony zbawiennym lekarstwem jednej modlitwy, największy filozof uciekł przed niesławnym ganeonem.