1 At Didius (an Salvius?) Iulianus fretus praetorianis, quos in societatem promissis magnificentioribus perpulerat, ex praefectura vigilum ad insignia dominatus processit. 2 Genus ei pernobile iurisque urbani praestans scientia; quippe qui primus edictum, quod varie inconditeque a praetoribus promebatur, in ordinem composuerit. 3 Hincque satis compertum cohibendae cupidini ingenium ni iuvet, eruditionem imbecillem esse, 4 cum praeceptor et asper quidem rectius vivendi in facinus processerit, quod novo supplicio plectendum ediderat. Neque cupito tamen potitus diu. Namque eum acceptis illico, quae acciderant, Septimius Severus, qui forte Syriae legatus in extremis terris bellum gerebat, imperator creatus pontem proxime Milvium acie devicit; missique, qui fugientem insequerentur, apud palatium Romae obtruncavere.

1 Ale Didiusz (czy Salwiusz?) Julianus, powołując się na pretorianów, których popchnął w towarzystwie obietnicami większej wspaniałości, przeszedł od prefekta policji do dowódcy insygniów. 2 Jego rasa była szlachetna, a jego znajomość prawa cywilnego była doskonała; gdyż on pierwszy uporządkował edykt, ogłaszany przez pretorów różnie i bezładnie. 3 I na tej podstawie przekonał się dostatecznie, że talent do powstrzymywania pożądliwości nie pomaga, że ​​nauka jest słaba, 4 gdy rzeczywiście był nauczycielem i surowszym człowiekiem, prowadzącym bardziej uczciwe życie, przystąpił do popełnienia przestępstwa, które miał wydany w celu ukarania nową karą. Nie chcę też długo posiadać. Za przyjęcie go na miejscu, co się stało, Septymiusz Sewer, który był ambasadorem Syrii, toczył wojnę w krajach najbardziej oddalonych, będąc cesarzem, zdobył w polu most pod Milwiuszem; i wysłał tych, którzy ścigali zbiega, aby go wycięli w pałacu rzymskim.