Denique Valerium ut parentem seu dei magni suspiciebant modo; quod quale quantumque sit, ab urbis conditione ad nostram aetatem propinquorum facinoribus patefactum est. 30 Et quoniam bellorum moles, de qua supra memoravimus, acrius urgebat, quadripartito imperio cuncta, quae trans Alpes Galliae sunt, Constantio commissa, Africa Italiaque Herculio, Illyrici ora adusque Ponti fretum Galerio; cetera Valerius retentavit. 31 Hinc denique parti Italiae invectum tributorum ingens malum. Nam cum omnia eadem functione moderateque ageret, quo exercitus atque imperator, qui semper aut maxima parte adorant, ali possent, pensionibus inducta lex nova. 32 Quae sane illorum temporum modestia tolerabilis in perniciem processit his tempestatibus. 33 Interim Iovio Alexandriam profecto provincia credita Maximiano Caesari, uti relictis finibus in Mesopotamiam progrederetur ad arcendos Persarum impetus.

Wreszcie, uważali Valeriusa jedynie za rodzica lub wielkiego boga; która, niezależnie od jej jakości i zakresu, została ujawniona od stanu miasta aż do naszych czasów przez czyny naszych krewnych. 30 A ponieważ skala wojen, o których wspomnieliśmy powyżej, była bardziej nagląca, czteroczęściowy rząd przydzielił wszystko, co znajduje się za Alpami Galii, Konstancjuszowi, Afrykę Włochom i Herkuliuszowi, brzegi Illyricum brzegom od Pontu do Galeriusza; Valerius spróbował reszty. Podsumowując, import podatków sprowadził na Włochy wielkie zło. Gdy bowiem wszystko miało być wykonane z tą samą funkcją i umiarem, czego armia i cesarz, których zawsze lub w większości czcili, nie mogli, wprowadzono nowe prawo w postaci emerytur. 32 To, co w tamtych czasach było znośną skromnością, uległo zniszczeniu podczas tych burz. 33 Tymczasem Jowiusz z pewnością powierzył Aleksandrii prowincję Maksymianusa Cezara, aby po opuszczeniu granic mógł przedostać się do Mezopotamii i odeprzeć ataki Persów.