I. Diocletianus, qui scelerum inventor et malorum machinator fuit, cum disperderet omnia, nec a Deo quidem manus potuit abstinere. Hic orbem terrae simul et avaritia, et timiditate subvertit. Tres enim participes regni sui fecit, in quatuor partes orbe diviso, et multiplicatis exercitibus, cum singuli eorum longe majorem numerum militum habere contenderunt, quam priores principes habuerant, cum soli rempublicam gererent. Adeo major esse coeperat numerus accipientium, quam dantium, ut enormitate indictionum 0204B consumptis viribus colonorum, desererentur agri, et culturae verterentur in sylvam. Et ut omnia terrore complerentur, provinciae quoque in frusta concisae, multi praesides et plura officia singulis regionibus, ac pene jam civitatibus incubare, item rationales 0205A multi et magistri, et vicarii praefectorum, quibus omnibus civiles actus admodum rari, sed condemnationes tantum et proscriptiones frequentes, exactiones rerum innumerabilium, non dicam crebrae, sed perpetuae, et in exactionibus injuriae non ferendae. Nec quoque tolerari possunt, quae ad exhibendos milites spectant. Idem insatiabili avaritia thesauros nunquam minui volebat: sed semper extraordinarias opes ac largitiones congerebat, ut ea quae recondebat, integra atque inviolata servaret. Idem cum variis iniquitatibus immensam faceret charitatem, legem pretiis rerum venalium statuere conatus est. Tunc ob exigua et vilia multus sanguis effusus, nec venale quidquam metu apparebat, et charitas multo deterius exarsit, donec lex necessitate ipsa post multorum 0205B exitium solveretur. Huc accedebat infinita quaedam cupiditas aedificandi, non minor provinciarum exactio in exhibendis operariis, et artificibus, et plaustris omnibus, quaecumque sint fabricandis operibus necessaria. Hic basilicae, hic circus, hic moneta, hic armorum fabrica, hic uxori domus, hic filiae. Repente magna pars civitatis exceditur. Migrabant 0206A omnes cum conjugibus ac liberis, quasi urbe ab hostibus capta. Et cum perfecta haec fuerant cum interitu provinciarum: Non recte facta sunt, aiebat: alio modo fiant. Rursus dirui ac mutari necesse erat, iterum fortasse casura. Ita semper dementabat, Nicomediam studens urbi Romae coaequare. Jam illud praetereo, quam multi perierint possessionum aut opum gratia. Hoc enim usitatum et fere licitum consuetudine malorum. Sed in hoc illud fuit praecipuum, quod ubicumque cultiorem agrum viderat, aut ornatius aedificium, jam parata domino calumnia et poena capitalis, quasi non posset rapere aliena sinc sanguine.

I. Dioklecjan, który był wynalazcą zbrodni i intrygantem zła, kiedy wszystko zniszczył, nie mógł oderwać rąk nawet od Boga. Tutaj obala świat ziemski jednocześnie chciwością i bojaźliwością. Uczynił bowiem trzech uczestników swego królestwa, dzieląc świat na cztery części i pomnażając swoje armie, a każda z nich twierdziła, że ​​ma o wiele większą liczbę żołnierzy niż poprzedni książęta, gdy sami rządzili republiką. Do tego czasu liczba odbiorców zaczęła być większa niż dawców, tak że ogrom instrukcji 0204B pochłonął siły kolonistów, pola opustoszały, a plony zamieniły się w las. I aby wszystko mogło się dokonać terrorem, pocięto także prowincje, w każdym regionie inkubowano wielu gubernatorów i więcej urzędów, a prawie już w stanach także wielu racjonalnych 0205A oraz nauczycieli i wicegubernatorów dla wszystkich których akty cywilne były bardzo rzadkie, a jedynie potępienia i częste ogłoszenia. Nie można tolerować także tych, które dotyczą prezentacji żołnierzy. Ta sama nienasycona chciwość nie chciała nigdy umniejszać skarbów, lecz zawsze gromadził nadzwyczajne bogactwa i dary, aby zachować w całości i nienaruszalne to, co zgromadził. Próbował ustanowić prawo dotyczące cen rzeczy na sprzedaż, czyniąc to samo z różnymi niegodziwościami.Potem przelano wiele krwi w imię małych i skąpych, i ze strachu nie pojawiło się nic na sprzedaż, a jałmużna rozgorzała znacznie gorzej, aż samo prawo zostało z konieczności rozwiązane po zniszczeniu wielu. Towarzyszyło temu nieskończone pragnienie budowania i nie mniejsze wymagania od prowincji w dostarczaniu robotników, rzemieślników i wozów dla wszystkich, co było konieczne do pracy produkcyjnej. Tu bazylika, tu cyrk, tu moneta, tu producent broni, tu dom dla żony, tu dla córki. Nagle duża część miasta została opanowana. Migrowali wszyscy z żonami i dziećmi, jak gdyby miasto zostało zdobyte przez wroga. A gdy te rzeczy dopełniły się wraz ze zniszczeniem prowincji: Nie wykonano tego dobrze, powiedział: niech się stanie inaczej. Znów został zburzony i wymagał wymiany, znowu być może wypadek. Dlatego zawsze kłamał, próbując zrównać Nikomedię z Rzymem. Pominąłem już, ilu zginęło w imię posiadania lub bogactwa. Jest to bowiem zwyczajna i powszechnie zgodna praktyka niegodziwców. Ale najważniejsze w tym było to, że gdziekolwiek ujrzał bardziej uprawne pole lub bardziej ozdobny budynek, dla pana zgotowano już oszczerstwo i karę śmierci, jak gdyby nie mógł kraść bez cudzej krwi.