Multi cives in senatu de republica disputant; hostes enim Romanis imminent et Romae interitum parant. Exercitus patriam defendere et hostes prohibere debet. Roma in magno periculo est. Cives senatum et magistratus rogant: Date exercitui nostro imperatorem forten et peritum! In virtute imperatoris et exercitus salus civicum est ! Exercitus iam urbem relinquit, sonitus tubarum et cornum signum exercitui ad impetum dat. Fortis et peritus imperator spem civium iniciat: omne reditum exercitus victoris exspectant. Milites spe victoriae et laudis ad pugnam incitantur. Milites victores ab omnibus salutantur. Tum cives deis gratias agunt, nam et in rebus adversis et in rebus secundi Romani deis sacrificabant. Imperator victor primum. Iovi sacrificat, tum exercitum fortiter pugnantem laudat, militibus coronas et dona multa tribuit, denique laetus domum properat: domi familia atque amici eum exspectant.

Wielu obywateli w Senacie debatuje na temat republiki; gdyż wrogowie Rzymian grożą i przygotowują zagładę Rzymu. Armia musi bronić kraju i powstrzymać wrogów. Rzym jest w wielkim niebezpieczeństwie. Obywatele zwracają się do senatu i sędziów: Dajcie naszej armii silnego i zdolnego dowódcę! W mocy cesarza i armii leży bezpieczeństwo obywatelskie! Armia opuszcza teraz miasto, a dźwięk trąb i rogu daje armii sygnał do ataku. Silny i doświadczony cesarz budzi nadzieje obywateli: czekają oni na powrót zwycięskiej armii. Żołnierzy zachęca do walki nadzieja na zwycięstwo i chwałę. Zwycięskim żołnierzom pozdrawiają wszyscy. Następnie obywatele dziękują bogom, ponieważ składali bogom ofiary zarówno w niesprzyjających wydarzeniach, jak iw sprawach drugiego Rzymianina. Cesarz odniósł zwycięstwo po raz pierwszy. Składa ofiary Jowiszowi, potem chwali dzielnie walczącą armię, wręcza żołnierzom korony i wiele prezentów, by w końcu szczęśliwie spieszyć do domu: w domu czekają na niego rodzina i przyjaciele.